fam - family

1937 Correspondentie - mijn vader C van Eden

Verzoek van de Centrale Inlichtingendienst betreffende  communistische sympathieen, waardoor hij geen overheidsfunctie zou kunnen bekleden.

De briefwisseling is hier aangehaald, omdat het in het tijdsbeeld past van de vooroorlogse jaren, waarin het communisme als een reeel gevaar werd gezien. Misschien uitgezonderd de eerste paar na-oorlogse jaren, kwam deze afwijzing van communistische ideeen weer geheel terug gedurende de koude oorlog. Van vrijheid van meningsuiting kan niet gesproken worden. Als gevolg van mijn band met Calanda (Teruel, Spanje) en het daar gevestigde Centro Bunuel heb ik vaak het verhaal opgehangen van het feit dat de films van Luis Buñuel in de zestiger jaren in het vrije Nederland verboden waren voor publieke vertoning, zo moest ik kennis maken met l'Age d'Or in de besloten filmclub van de Leidse Universiteit. Voor Spanjaarden die in die tijd onder het regiem van Franco leefden, was dit een onbegrijpelijke verklaring.

Deze zaken roepen wel herinneringen op van mijn eigen situatie bij het zoeken van een job na mijn afstuderen als geoloog in het jaar 1967. Een van mijn bijvakken was Hydrology, dat is de wetenschap van onder andere ondergrondse waterreserves, een study die ik deed onder prof Voute. Dit was een man die indruk op mij maakte vanwege zijn kennis  en die op een excursie door Duitsland en Frankrijk blijk gaf simultaan te kunnen tolken tussen het Engels, Duits, Frans en Nederlands. Enfin in het laatste jaar van mijn studie kreeg Voute de leiding over een internationaal project waterbeheer in Algerije en hij was er van overtuigd dat ik de goeie man was om daar aan deel te nemen voor Nederlandse participatie. Ik had er ook zin in en we besloten daar op aan te sturen. Nu was er alleen nog een onderzoek door Rijks Psychologische Dienst in Utrecht naar mijn geschiktheid. Nu had deze zelfde dienst (op verzoek van mijn vader) een beroepskeuze advies uitgebracht  aan het eind van mijn middelbare school en op die grond had ik geologie gekozen als studie. Hierin werd gezegd, dat Nederland te klein was voor mij en dat het buitenland meer overeenkwam met mijn ambities. Maar nu werd ik door diezelfde Psychologische Dienst geacht niet in het buitenland te kunnen aarden en de goedkeuring bleef uit. We waren stomverbaasd en ik ben nog teruggeweest om aan de dienstdoende psychologe te vragen waarom ik niet geschikt was. Het bleek een dame te zijn die geen idee had van wat een geoloog ook maar deed en hun formele afwijzing stond vast. Voor mij een duidelijk geval van een politieke beslissing van de Inlichtingendienst dat ik met mijn linkse ideeen niet kon worden gebruikt binnen de kennelijk politiek gevoelige missie in Algerije.
Ik ben er later nooit op teruggekomen en kreeg een aantal aanbiedingen van jobs in Afrika waar ik dus wel kon aarden.

Notitie van C van Eden op de envelop, waarin documenten betreffende de beschuldiging van communistische symphatieen

37 Verklaring van prof. ter Veen

37 Brief van mijn vader Cees aan de minister van Binnenlandse Zaken

37 antwoord van het ministerie

Back to family stories